7 geheimen over DeFabrique

Over de historie van ons pand kunnen we wel uren praten. De ruim 10.000 vierkante meter aan loodsen, silo’s en hallen zit bomvol verhalen. Hoewel de locatienamen al een hoop over de vroegere taferelen vertellen, blijven er nog een hoop geheimen bewaard. Hier zeven feitjes over de voormalige lijnolie- en mengvoederfabriek. 

1. VAN HAVEN NAAR PARKEERPLAATS

Als gast parkeer je niet zomaar tussen vier witte lijnen. Je parkeert op een voormalig stukje water. Ten tijde van de lijnolie- en mengvoederfabriek was de parkeerplaats een insteekhaven, gegraven vanaf het Amsterdam-Rijnkanaal. De ligging aan dit kanaal was voor de fabriek erg belangrijk om grondstoffen aan- en af te kunnen voeren. Inmiddels zijn de schepen ingeruild voor 700 parkeerplekken. 

2. DRUKTE IN SILO 36 

Druk, druk, druk was het in deze ruimte! Veertien silo’s van elk veertien meter hoog waren gevuld met mengvoer. Fabrieksarbeiders hingen de zakken onder de silo’s, deze werden gevuld, dichtgemaakt en klaargezet voor transport. En hoe hoog die veertien meter is? Kijk maar eens naar boven als je de silo in- en uitloopt!

3. TOILETTEREN IN EEN OUD OLIEVAT

Zelfs naar de wc gaan doe je tijdens je evenement in een stukje geschiedenis. De toiletgroep tussen de Copraloods en Smederij is gebouwd in een oud olievat. Dit vat was vroeger gevuld met 100.000 liter stookolie. Deze stookolie werd omgezet in stoom wat machines door de hele fabriek aandreef. Wist je dat zelfs de kranen uit het oude douchelokaal van de arbeiders komen?

Meer weten over de geschiedenis van DeFabrique?

Lees verder:

---

Historie

4. WEG BANEN DOOR GEWAPEND BETON

Het liefdevol restaureren van een historisch pand gaat niet altijd zonder slag of stoot. DeFabrique bestaat uit loodsen, silo’s en hallen die flexibel te combineren zijn. Maar: niet alle ruimtes waren standaard met elkaar verbonden. Om Silo 36 te verbinden aan de Copraloods moest een team zich een weg hakken door gewapend beton. Het resultaat? Veel zweet, maar vooral een rauwe, karakteristieke doorgang.

5. ELEVATOR ALS ICOON VAN HET PAND

Na de Tweede Wereldoorlog startte de fabriek met de productie van olie uit copra: de gedroogde vrucht van een kokosnoot. De Copraloods diende in de jaren vijftig als opslag voor kokosnoten. De elevator langs het kanaal zoog de kokosnoten uit de schepen en vrachtwagens naar de loods. Tot op de dag van vandaag is de elevator het boegbeeld van de locatie.

6. VAN UTD NAAR DFE

Van veraf flikkeren ze al in de zon: de letters DFE op Silo 0. DFE is de afkorting voor DeFabrique. Vroeger hingen hier de letters UTD, wat stond voor Ulbe Twijnstra Delfia Mengvoeders. De opvallende letters bleven tijdens het herbestemmen bestaan, maar wel in een ander jasje.

7. BUIZEN

Ja, je gelooft het misschien niet: zelfs de buizen aan de buitenkant van het authentieke pand hebben een verhaal. Ze hangen er niet voor niets! Vroeger werd de fabriek vanuit de Stoomerij op stoom aangedreven. De stoom verplaatste zich via de buizen naar de juiste locaties en machines.